Denkend aan Holland
Zie ik brede snelwegen
diepe littekens in een groene woestenij trekken,
oneindige files
giftige dampen
van autoverkeer uitbraken
die mij doen schuimbekken;
en in wat nog overblijft aan land
de woonwijken
geconcentreerd in smart cities
huizenblokken, ghetto’s
en torenflats
van verbouwde kerken en lantaarnpalen
in een 5G netwerkverband;
de lucht is er al lang niet meer blauw
de zon meestal verstopt achter chemtrails
de schoonheid vermoord;
in dit giga wingewest
waar geluiden
van harmonie en vrede
sinds het parlement
de corona dictatuur heeft ingevoerd
niet meer worden gehoord;
Wel een eindeloos
geklaag van misleide
mensen die goedgelovig
hun eigen dictator hebben
gekozen waarna
hun vrijheid in
1,5 meter en een muilkorf
zijn gesmoord.
Rob Vellekoop, 9 september 2020
Ter nagedachtenis aan het Holland van Marsman.