Confrontatie buiten in het veld

Iedere boom die mijn oog vangt
Smeekt kermend Kap mij niet!
Iedere vogel die mij voorbij vliegt
kijkt mij bescherming zoekend aan
Het Waalwater zucht van vervuiling
De lucht stormt regen de chemtrails

“Mijn excuses, dieren en planten
Het spijt me, Al van water en lucht
De elite wil al het leven
controleren, besturen of uitroeien.”

Ik huil vanachter het treinglas
terwijl het leven aan mij voorbij schiet
Ik schreeuw tegen mijn idiote medemens
die zich achter zijn bankbiljetten verschanst

Buiten in het veld sta ik stil bij een ooievaar
die op hoge poten de weide af tuurt
Zij kijkt arrogant in mijn richting
en kleppert me verwijtend toe:

“Jullie bezitten de toverkracht van de verbeelding
waarmee jullie heersen over de aarde.
Waarom zetten jullie die krachten niet in?
om ons te redden?”

Ik zucht, ik slik verdriet weg, en antwoord:
“De meesten van ons zijn vergeten hoe dit werkt.”

Rob Vellekoop, 19 juni 2020