De maand mei is de mooiste bloemenperiode van het jaar en dan te bedenken dat dit pas het begin van deze maand is. Iedere dag is een reis met nieuwe ontdekkingen, waarbij je valt van de ene schoonheid voor de andere, van de ene bloem dwarrel je naar de volgende. Hoe mooi kan de natuur zijn en hoe vrijgevig. Iedere avondwandeling geeft nieuwe cadeau’s.

Vanaf maart komen we dit tegen in het bos en onderweg langs de weiden. Gewoon als opwarmertje voor wat allemaal nog komt.

Wat dacht je hier van. Het valt pas op als je er op gaat letten, want het dringt zich zeker niet aan je op.

Het is eindeloos. Nadat de ene soort is uitgebloeid komt de volgende alweer tevoorschijn. In oneindige variaties van grootte en kleur.

De natuur is zo overweldigend als je het op je laat inwerken. Houd er daarbij rekening mee dat zaad zich pas opent nadat een aantal dagen is voldaan aan een strikte eisen van een bepaalde temperatuur en vochtigheid. Zo niet, dan komt het zaad niet op. Ook kunnen de vaak minuscule zaadjes opgegeten zijn voordat ze de kans hebben gekregen uit te komen. Eigenlijk is de opkomst van iedere plant een klein wonder van toeval op zich. Alles moet kloppen voordat het plantje in alle tederheid het licht ziet.

Mooi he? Het is net alsof de plantjes wedijveren in schoonheid en dan te bedenken dat wij er eindeloos van kunnen genieten en hiervoor meestal geen tijd (denken te) hebben.

Het gaat maar door. Soms worden we afgeleid van al dit moois door zorgen over wat komen gaat of geweest is. Dan vergeten we de ultieme pracht om ons heen, die staat te pronken.

Klein en kwetsbaar glimlacht de natuur naar je.

Dat is het enige dat het kan, proberen te overleven nadat het zich in alle kwetsbaarheid aan je heeft laten zien. Volgend jaar wil de plant natuurlijk weer terugkomen. Maar misschien hebben we er dan een weg aangelegd, of hebben we andere plannen met dit kleine stukje aarde. Rekening houden met een klein en nietig plantje, dat hoort meestal niet bij het bestemmingsplan.

Voorlopig ben ik nog niet uitgekeken want deze maand telt nog veel dagen en er schijnt veel zon met af en toe wat regen. De magie van ons plantenleven zit in de link die het met de mens heeft.

Betovering

Het is de betovering die je ontdekt wanneer je met planten optrekt, er iedere dag iets mee doet. Sinds kort kweek ik die wonderlijke wezens op. Het begint met het zaad dat ik in kleine potjes stop en daarna iedere dag veel zorg geef. Het gaat nog niet zo ver dat ik met de plantjes-in-wording praat, maar ze raken me wel iedere keer nadat ze gegroeid zijn. Bijvoorbeeld als er opeens een scheut bij komt of de bloem van een courgetteplant zich omvormt tot een klein courgettetje.

Dat is toverkunst. Je ziet iedere dag een plant verder opbloeien. Een wezen dat eigenlijk ver van je af staat, maar door de tijd en zorg die je het geeft, groeit het iedere keer een stukje dichter naar je toe. Je krijgt als mens een relatie met een stukje natuur.

En dan op zekere dag besef ik dat die band met de natuur er altijd al is geweest. Ik dacht er alleen geen tijd voor te hebben, want ik moest de illusie van carrière nastreven en geld verdienen en nog meer presteren. Acties die me steeds verder verwijderden van mijn eigen leven, als onderdeel van de natuur.

Maar ik ben blij, de bloemen bekoren me en voeren me terug naar mijn oorsprong, naar mijn band, mijn verbinding met het wel en wee van planten en dieren. Dat is de ware magie van het leven, dat is waar feitelijk alles om draait. Iedere keer laat ik wat van de waanzin gaan die me losweekte van een natuurlijk leven. En ja, ik keer terug naar waar ik thuishoor.

Rob Vellekoop, 8 mei 2022