Ik heb een enorme drang om dit met jullie te delen, ik kan het gewoon niet tegenhouden. Het beheerst mijn denken en voelen bijna voortdurend, ik kom er niet los van. Er is iets met me aan de hand sinds ik de Telegramgroep Wappieland ben gestart. Vanaf dat moment is het net alsof ik alles bekijk met een vergrootglas.
Ik heb ooit een boekje geschreven over een training zelfvertrouwen en eentje over de illusies die de mens in de tang houdt, maar sinds kort realiseer ik me pas wat ik toen opgeschreven heb. Het is zo overweldigend. Ik lees niet alleen terug wat ik toen aan het papier toevertrouwde, maar ik beleef het nu!
Laatst keek ik een film over iemand met paranormale gaven, normaal spreekt dit onderwerp mij erg aan. Nu echter helemaal niet. Verveeld keek ik toe, dat kwam doordat ik het paranormale ineens heel normaal ben gaan vinden. Dat wat wij normaal vinden, drong plotseling tot me door, is vreselijk gekunsteld. Een mens, ja ieder mens, is in staat om zaken waar te nemen die ver voorbij het ons geleerde zien gaan, voorbij het horen of voelen.
Plotseling drong tot mij door dat de films waarmee ik een groot deel van mijn leven ben opgevoed, een weergave zijn van wat mij is geleerd. Het sluit naadloos aan, want iedere film bevestigt het aangeleerde (zeg maar geprogrammeerde) nog eens. Het wrijft me nog eens in, hoe bizar en vreemd deze paranormale gebeurtenissen zijn. Op het moment dat ik dat ineens voor me zie, verliest de film iedere waarde. Hij ontspant me niet meer, maar het is net alsof de film me nu juist toont welke leugens mij mijn hele leven zijn bijgebracht. Ik leerde het niet alleen thuis, maar ook op school, tijdens het tv kijken en bij het zien van bioscoopfilms. De programmering is alom aanwezig en voortdurend.
Datzelfde geldt toen ik in een film zag hoe moed, trots en eer verheerlijkt worden. Wat een aperte onzin, dacht ik. Is dat werkelijk zo moedig om een ander te doden? Moeten we echt trots zijn op mensen die een ander in de pan hakken en verslaan? Afschuwelijke nonsens.
Als ik om me heen kijk zie ik het geraamte van een gevangenis. Geen fysieke, maar eentje gebouwd en in stand gehouden door illusies. Door ideeën die in onze hoofden zijn geplant.
Ik zie de waanzin rondom mij. Intelligente mensen die hun verstand volkomen kwijt zijn en zich laten vaccineren, terwijl ze kunnen weten dat ze daarmee hun gezondheid en leven op het spel zetten omdat ze deelnemen aan een giga medisch experiment. Het is voor mij het beeld van mensen die zichzelf verliezen en achter een leider aanlopen, kritiekloos en vol overgave en goedgelovigheid.
Zelfs sporten als voetbal en wielrennen. Mijn favoriete, trekken mij niet meer. Natuurlijk wist ik al veel langer dat deze bedoeld zijn om de mensheid af te leiden van daar waar het werkelijk om gaat. Echter pas sinds kort weiger ik om naar die poppenkast nog langer te kijken. Ik laat me niet meer verleiden tot afleiding. Ik kan mijn tijd voor mooiere zaken gebruiken.
Vroeger genoot ik van straten versierd in oranje, nu zie ik de draden die dat spel bij elkaar houden. Ik zie ook de poppenspelers die aan de draden trekken van de poppen. Vreselijk. Wat een vooropgezette nep.
Ik heb zelfs enorme moeite om mijn gewone artikelen voor DLM+ te schrijven. Dan zit ik met mezelf in de knel. Hoe kan ik nog langer de verderfelijke macht die achter alles zit aanklagen, terwijl ik het hiermee alleen maar versterk. Okay, ik mag informeren, maar aanklagen en veroordelen is niet aan mij. Dat doet namelijk ieder zelf al die dit alles uitvoert.
Iedere dag spoelt een massa gedachten aan die mij vreselijk onrustig maken. Voortdurend zie ik illusies aan gruzelementen gaan. De illusies van autoriteit, macht, wetenschap, imago, nut en prestatie. Alles slechts bedoeld om mensen te begrenzen zodat zij hun geweldige scheppingskracht niet kunnen benutten. Ik heb deze illusies jaren geleden beschreven, maar het is net of ik ze nu pas echt doorzie!
Naast onrust geeft deze tijd me ook veel geluk. Ieder ding dat nu gebeurt in ons leven is een gelegenheid om in een hogere staat van bewustzijn te komen!
Geweldig dat we met zijn allen voor deze tijd gekozen hebben.
Rob Vellekoop, 21 juni 2021