Is dat mogelijk? Ondanks de bak ellende die een bewust levend mens dagelijks over zich heen krijgt, optimistisch naar de toekomst blijven kijken?
De reden dat ik ooit De Lange Mars inwisselde voor DLM +, waarbij de plus voor positief staat, was dat ik niets positiefs meer kon ontdekken in de nieuwsdrek waar ik me dagelijks doorheen worstelde.
Letterlijk zakte ik steeds dieper weg in het moeras van de neerslachtigheid.
Om hieraan te ontsnappen, bedacht ik een list. Ik ging me uitsluitend richten op positief nieuws.
Pas toen realiseerde ik me dat bijna al het nieuws dat ons bereikt negatief is. In eerste instantie knapte ik af op die schokkende ontdekking. Het moeras bleek nog dieper voor me. Het leek amper mogelijk om positief nieuws te verzamelen. Het was er domweg bijna niet, of werd overschaduwd door slecht nieuws.
Het is net alsof alle gebeurtenissen onze mensheid ervan willen doordringen dat alles slecht is.
De tweede ontdekking op mijn zoektocht naar positief nieuws was dat de meeste mensen hierop helemaal niet zitten te wachten. De gewoonte is blijkbaar dat nieuws negatief moet zijn, anders beklijft het niet.
Om toch met plus nieuws te kunnen komen, beschreef ik gebeurtenissen zodanig dat ik er een positieve draai aan gaf. Iets om te inspireren bijvoorbeeld.
Hoe ik echter ook worstelde en me in allerlei bochten wrong, zelf werd ik er niet optimistischer door. Het voelde gekunsteld en onecht, maar ook als een natte doek.
Pas veel later kwam ik erachter dat je pas echt blij kan worden, als die vreugde en dat plezier al in je hart zit. Met andere woorden ik werd van optimistisch schrijven niet minder neerslachtig. Dat moest ik dus op een andere manier zien te bereiken.
Die ontdekkingsreis ben ik gestart nadat ik weer gewoon het nieuws ben gaan beschrijven, zoals ik hiervoor ook al deed. Er was echter wel iets veranderd. Steeds realiseer ik me sindsdien wat positief en wat negatief nieuws is, dankzij mijn training hierin.
Ok, dus ik was zelf niet positief genoeg. Ik liet me te veel de somberheid inzuigen van vaccinaties, 5G, oorlogen, corruptie, machtsmisbruik, witte boorden criminaliteit en hoge heren fraude.
Met vallen en opstaan ben ik al twintig jaar met meditatie bezig. Voorheen kreeg ik er echter geen routine in. Ik kon er geen prettige gewoonte van maken. Het bleef een agendapunt en dat hield ik daarom niet vol.
Vorig jaar is er iets veranderd, eigenlijk ben ik er anders naar gaan kijken. Tot mijn grote verbazing overwon ik mijn constitutioneel eczeem. De huid ontsteekt chronisch. Wanneer je de oorzaak van stress niet wegneemt, blijft de huidontsteking terugkomen. Hoe kan het ook anders.
Dankzij meditatie verdween mijn stress en daarmee ook mijn eczeem. En let op het wordt nog beter. Ik ben ook met andere ogen naar de wereld gaan kijken.
Er is meer acceptatie. Ik aanvaard dat de wereld geregeerd wordt door een elite van miljardairs. Ik vind dat zeker niet tof, maar me er voortdurend boos over maken is volstrekt zinloos. Sterker nog door ergens kwaad op te zijn of wat mij betreft verdrietig of geïrriteerd, brengt alleen maar stilstand. Je komt vast te zitten in chronische boosheid. En ik dat zag ik letterlijk iedere keer weer terug op mijn huid.
Nog steeds passeren dagelijks onverteerbare gebeurtenissen die mij raken. Dat gebeurt echter met een verschil. Het raakt me wel, maar ik laat het los. Het blijft niet meer als gif aan me kleven. Ik spoel het weg. Iedere dag geef ik me twee keer over aan positiviteit tijdens meditatie. Op die momenten is er geen ruimte voor negatieve shit. Alles maak ik met visualisatie schoon.
Dat maakt dat ik nu regelmatig kan zeggen: “We raken steeds meer gevangen in wetten en controlesystemen, maar wat hebben ze dat toch kundig in elkaar gezet.” Raar hé, dat wat ik intens bestrijd kan ik nu ook waarderen. Dat is trouwens ook een belangrijk onderdeel van mijn meditaties. Ook liefde en waardering sturen naar de mensen die ik wantrouw of aan wie ik een hekel heb. Want ben ik een haar beter?
Rob Vellekoop, 2 maart 2020